Volta Girdabına Girmek

16. yılında, Volta yıllık çağdaş sanat fuarı için Big Apple’a geri dönüyor. Üç günlük etkinlik, 17 Mayıs Çarşamba günü, Chelsea’deki Sixth Avenue’de loft tarzı bir etkinlik alanı olan Metropolitan Pavilion’da başladı. Labirent benzeri bir tarzda düzenlenmiş beyaz duvarlı stantlarda, bazıları yeni, bazıları geri dönen ve 14 tanesinde bireysel sanatçılara adanmış sunumlar bulunan 50’den fazla uluslararası galeriden eserler sergilendi.

Volta, Frieze gibi entelektüel gibi görünen muadillerinden daha az havasız ve fuarın gösterişli ve incelikli işlerden oluşan akıllara durgunluk veren karışımı, ister kişisel koleksiyonunuza ekleyeceğiniz başka bir parça, ister sosyal medya beslemeniz için güzel bir görsel olsun, herkes için bir şeyler sunuyordu. Bununla birlikte, QR kodları sıkıntısı olmasa da (her sanat eserine eşlik eden bir tane vardı), Instagram hilelerinde ve gönderiler ve paylaşımlar için yarışan TikTok saçmalıklarında şekillenme eğiliminde olan “ücretsiz PR” hilelerinin olmaması beni rahatlattı.

Fuarın Genel Müdürü Cristina Salmastrelli, etkinliği düzenleme sürecini “bir aşk emeği” olarak nitelendirdi.

Salmastrelli, “Volta, kuruluşundan bu yana sahibi ve liderliğinden mekan konumlarına ve sergi programlarına kadar pek çok değişiklik gördü, ancak sanatçıları beslemenin temel değeri bozulmadan kaldı” dedi.

Bu yılki fuar özellikle dünyanın dört bir yanından kadın sanatçıları öne çıkardı, bu yüzden ilgimi çeken işlerin çoğunun kadınlar tarafından yapılmış olması şaşırtıcı değil. Mexico City merkezli Cam Galeria’nın standında, gözlerimin Alejandra España’nın uzun uzuvlu reçine heykelciklerinden oluşan ilginç bir koleksiyonuna takılıp kaldığını fark ettim.

Meksikalı multimedya sanatçısı, bazı geniş formatlı neon kolajlar ve devasa bir altın duvar halısı da dahil olmak üzere birkaç farklı çalışma yaptı, ancak şeker renkli karakterleri, baskılarının önünde alçak bir masa üzerinde zarif bir şekilde düzenlenmiş, özellikle de karşılaştırıldığında, hoş bir görüntüydü. diğer galerilerin daha görkemli heykellerinden bazılarına.

Ola Rondiak’ın bağımsız sergisindeki unutulmaz yüzler Kültürel Cephe Fuarın kafesinin yanı benim için başka bir çekiciydi. Amerikalı-Ukraynalı sanatçı, 18 küçük eserden oluşan sunumunda, devam eden Rus işgalinin anavatanına bıraktığı duygusal ve kültürel zararı göstermek için kolaj, portre ve renk geçişlerini kullanıyor. Serginin yanında duran kızı Maya ile yaptığım sohbette, sanatçının moda geçmişine bir övgü olarak dikiş desenlerini kolajlara eklediğini öğrendim. Ayrıca, travma ve kayıpla başa çıkmanın bir yolu olarak yüzlerin, bazı durumlarda “Madonna ve Çocuk” u anımsatan hayaletimsi yüzlerin çizildiğini açıkladı. insan hakları örgütü ile ortaklaşa RazomRondiak sattığı sanat eserlerinden elde edilen gelirin bir kısmını Ukrayna’yı desteklemek için kar amacı gütmeyen kuruluşa bağışlamayı planlıyor.

Volta’ya giren panayır müdavimleri, Shanthi Chandrasekar’ın “Kozmik Titreşimler – Altın Yağmuru” (2023) başlıklı ışıltılı enstalasyonuyla karşılandı. Kendi kendini yetiştirmiş heykel sanatçısının, Eylül ayında Art on Paper’da fuar müdavimlerini titizlikle deldiği tavan armatürleriyle büyülediğini hatırlıyorum. Ancak bu sergi için Chandrasekar, altın tellerden ve çeşitli boyutlarda halkalardan yapılmış ruhani bir asılı heykel yaratmak için kağıdı metalle takas etti. Çalışmalarının çoğunda olduğu gibi, enstalasyon, ağır metaller üreten iki nötron yıldızının nadir çarpışması olan kilonovalar gibi kozmolojik ve felsefi kavramlara gönderme yapıyor.

Sergi, sanat ve bilim arasındaki geçişe odaklanan bir New York galerisi olan Lamina Project tarafından yönetildi. Lamina Project’in kendi galeri sunumu, Chandrasekar’ın ek büyüleyici çalışmalarının yanı sıra, sanatçılar Jody Rasch ve Mark Pomilio’nun matematiksel kalıplara ve mikrobiyolojik araştırmalarına dayanan daha ilgi çekici sanat eserlerine yol açmaya devam etti.

Bir başka tanıdık sima olan Ashley Norwood Cooper, son sergisinden devasa yağlı boya tablolarını sergilemek için Zinc Contemporary’nin standında ikinci kez merkez sahneye çıktı. Sürü 14 Mayıs’ta hafta sonu kapanan New York, Cooperstown’daki Fenimore Sanat Enstitüsü’nde. Volta’dan önceki kısa geri dönüş göz önüne alındığında, Çinko Küratörü Laura Heck şunları söyledi: hiperalerjik Cooper’ın işini şehir dışından Manhattan’a taşımanın “terli” bir çaba olduğunu ve yine de fuar zamanında bir araya geldiğini söyledi.

2020’de Volta’daki son görünümünden bu yana Cooper’ın sanatı, kısmen taşrada geçirdiği COVID kilitlenme deneyimi nedeniyle yalnızca ölçek olarak değil, aynı zamanda stil ve içerik açısından da değişti. Çılgınca enerjiyle dolu resimleri, genellikle şiir, iklim değişikliği ve menopoz imaları içeren gürültü, doku ve renk karışımlarıdır.

Cooper, “Yüzeylerimin daha zengin olduğunu düşünüyorum,” dedi. “Resimlerimin çoğu ev içi sahnelerdi. New York’un taşrasında kapana kısıldığımda [during the pandemic,] Daha fazla yürüyüş yapıyordum ve dışarıda daha çok şey yapıyordum ve bu yüzden sanat eseri bir nevi dışarıya taşındı.

ile ortaklığına destek olarak Moda Kanserle SavaşıyorAndy Dass’ın canlı bir resmi de dahil olmak üzere kar amacı gütmeyen grupla işbirliği içinde çeşitli sergiler de var. Koleksiyonerler küratörlerle galeri sergileri hakkında heyecanla sohbet ederken, Dass bir köşede mor, kırmızı, turuncu ve mavi bir tuval üzerinde metodik olarak çalışırken etrafındaki vızıltıdan rahatsız görünmüyordu.

Fuarın düzenlenme şeklinden dolayı, sanat bazen garip koridorlarda ve köşelerde sergileniyordu, bu da birkaç tuhaf, klostrofobik andan daha fazlasına neden oluyordu. Açılıştan ayrıldığımda, sanatçıların, küratörlerin ve koleksiyonerlerin labirentinden kaç kez geçtiğimi unutmuştum. Ama yine de Volta, güzel sanatlar pazarının tavşan deliğinden aşağıya aşırı duyusal bir yolculuk değilse ne olurdu?

Volta, 21 Mayıs Pazar günü sona erecek.