Semenderler Bize Dünyadaki Geleceğimiz Hakkında Ne Anlatıyor?

bu boğuk Meksika, Michoacán’daki Pátzcuaro Gölü’ne özgü, nesli tükenmekte olan bir semender türüdür. Rejeneratif nitelikleri ile dikkat çekiyor – kayıp uzuvları ve hatta organları yeniden büyütebilir. Bu, 150 yılı aşkın bir süredir hayvanları yetiştiren Basílica de Nuestra Señora de la Salud (“Sağlık Hanımımız”) rahibeleri tarafından satılan semenderden bir ekstrakt satın alan dindar hacıların ilgisini çekiyor. Aynı kendini iyileştirme yeteneğine sahip askerler yaratma hayali kuran Birleşik Devletler ordusunun da dikkatini çekti. Rahibelerin achoque popülasyonu artık vahşi popülasyondan daha fazla. Açılış sahnesi Ortak Sıra gölde trol yaparken balık bulamayan balıkçıları takip ediyor. Belgeselin adı, dünyadaki tüm yaşamı var etmek için kullanılan temel DNA senaryosuna atıfta bulunuyor. Film, gölü ve diğer iki ortamı gözlemleyerek, insanların doğal dünyayı değerlendirdiği, kategorize ettiği, anladığı ve çoğu zaman sömürdüğü farklı yollar üzerine kafa yorar.

Achoque, istilacı türler tarafından yaşam alanlarından neredeyse yok edildi. Onları avlamak için iş bulamayan genç Meksikalılar, çalışmak için yurt dışına seyahat ediyor. Film onları, elma toplama işi buldukları Prosser, Washington’a kadar takip eder. Çok uzak olmayan bir mesafede, Washington Eyalet Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, otomatik robot kollarının %20 daha fazla verimlilikle elma toplamasına yardımcı olacağını umdukları bir makine öğrenimi algoritmasını geliştiriyorlar; Film, yine daha uzakta, Sioux Cheyenne Nehri topraklarında, Michoacán balıkçıları gibi kısmen P’urépecha kökenli Native BioData Consortium yönetmeni Joseph Yracheta’yı ziyaret ediyor. Yracheta, video konferanslar aracılığıyla izleyicileri genomik patentlerin, belirli DNA dizilerinin haklarına sahip özel şirketlerin tehlikelerine karşı uyarmaya çalışıyor. Yerli halkın ABD’de maruz kaldığı uzun tıbbi sömürü tarihi göz önüne alındığında, bu şirketlerin Yerli DNA’sı ile ne yapacağı konusunda özellikle endişeli.

Yönetmenler Mary Helena Clark ve Mike Gibisser, bu farklı siteler arasında ortak bir yerlilik bağı örerek, deneysel bilimin ön saflarında nasıl çarpıcı bir şekilde dünyevi malzeme olabileceğini inceliyorlar. Çok Ortak Sıra günlük işlerle ilgili, izleyiciyi ağlarını sıralayan balıkçılar, meyve bahçesinde meyve toplayan işçiler, tanklarda semenderlerle ilgilenen rahibeler ve sayılarını iki kez kontrol eden mühendisler arasındaki örtüşmeleri görmeye davet ediyor. Geceleri sadece balıkçıların farlarıyla aydınlatılan gölü gösteren bir sekansta olduğu gibi, görünüşte banal ayarlara rağmen bazen şaşırtıcı derecede güzeldir. Semenderler, tanklarında, kıvranan yem solucanlarının yanında neredeyse rüya gibi sürüklenirler. Bir bilgisayar algoritması bir elmanın ana hatlarını oluşturur – ancak mekanik göz ve kol bir elmanın gerçekte ne olduğunu anlayamıyorsa, bu gerçekten bir şey başardı mı? dır-dir? Meyveyi koparabildiği sürece bunun bir önemi var mı?

Ortak Sıra biyolojik müştereklerin azalması etrafındaki meselelere bir belgesel için yeni görünebilecek şekillerde yaklaşıyor. Makro bir bakış açısı alıp izleyiciyi gerçekler ve rakamlarla boğmak yerine, bu konuların günlük yaşamda nasıl ortaya çıktığını daha somut ve anında göstermek için üçlü konumlarını kullanıyor. Bir bölümü Ekrandaki Bilim Hareketli Görüntüler Müzesi’nde program İlk bakış Festival, film o festivalin deneysel ruhunun bir örneğidir. Geleceğin olası bilimsel ilerlemelerine garip ama çoğu zaman sürükleyici bir bakış – hem harika hem de sinir bozucu.

Ortak Sıra İlk Bakış festivalinin bir parçası olarak ABD prömiyerini 18 Mart’ta Museum of the Moving Image’de (36-01 35 Ave, Astoria, Queens) yapıyor.