Ressam Xinyi Cheng Çin Mesellerinden ve SNL Eskizlerinden Esinlendi – ARTnews.com

Xinyi Cheng’in figüratif resimlerindeki konular, gerçeklik etkisi yaratabilecek ayrıntılarla derli toplu bir şekilde boş alanlarda var olurlar. Paris’te yaşayan ressam, geçtiğimiz Şubat ayında telefonda konuştuğumuzda, seyrekliklerine rağmen, “Arka planlarım üzerinde çok zaman harcıyorum” dedi. “Genellikle bir resim hakkında çözmem gereken ilk şey budur.”

Geniş manzaraların veya gösterişli iç mekanların yerine, sessiz monokrom renklerin tereyağlı katmanları var. En sevdiği tonlar, tanımlanmamış ama belirli duygular uyandıran ve ışıkla belirli bir mücadeleye izin veren “sofistike griler”. Bu arka planlar – Cheng’in “yaratılışın yol gösterici ilkesi” olarak adlandırdığı – resimlerine gerilim katıyor. “Bir tabloyu bir arada tutan ve size anında onu hissettiren arzunun cinsel doğasını arıyorum” diyor. Hem kendi yapıtlarıyla hem de diğer sanatçıların yapıtlarıyla karşılaşmasında fiziksel bir yanıt arar.

Cheng, konusunu eklektik bir dizi kaynaktan alıyor. Bir resim, Eski Hikayeler Yeniden Anlatıldı (2022), rahatsız edici derecede boş yüz ifadeleriyle suya hapsolmuş üç adamın cesetlerini tasvir ediyor. Yakın zamanda Matthew Marks’ta bir kişisel sergide sergilenen eser, 20. yüzyıl Çinli yazar Lu Xun’un “Kılıçları Dövmek” adlı kısa öyküsünden yararlanıyor. Bu unutulmaz ve gerçeküstü benzetme, kaynayan suda sallanan üç kopmuş kafa ile sona eriyor. Incroyable (Yolda), 2021, üstü açık bir arabadan izleyiciye bakan üç uzun yüzlü adamı, arkalarında parıldayan bir gün batımını canlandırıyor. Resmin kompozisyonu, Jim Carrey, Will Ferrell ve Chris Kattan’ın Haddaway’in “What Is Love” şarkısı eşliğinde bir yerden bir yere giderken, bir lise balosuna, bir düğünde ve yol boyunca bir yaşlılar evinde yatma vaktine denk gelirken başlarını salladıkları aptalca bir bölüm olan 90’ların Saturday Night Live taslağına dayanıyor. Cheng’in tablosu, müzik videosunun bayağılığını, geçmişten bir şeyi yeniden yakalamak için yapılan bir orta yaş yolculuğunun arayış dolu bir tasvirine dönüştürüyor. İçinde Füme Hindi Bacağı (2021), gömleksiz bir adam, Goya’nın Oğlunu Yiyen Satürn’ünü anımsatan ilkel bir öfke ve gaddarlıkla uzun, çorak bir kemiği kemiriyor.

Sohbetimiz sırasında Cheng, resimlerin sorabileceği tükenmez sorulara olan ilgisini vurguladı ve aynı anda hem aciliyet hem de saygıyla örnekleri sıraladı. Birinin ortadan kaybolması gibi soyut bir fikir çizebilir mi? Uzayda düşme ve bir ağa yakalanma gibi spesifik fiziksel deneyime ne dersiniz? Bir yüzü oluşturmak için doğal olmayan renkleri kullanabilir ve bu renkleri tamamen doğal gösterebilir mi? Cheng, “Stüdyo, bu soruların ürettiği resmi sorunları çözmek için her zaman benim alanım olmuştur” diyor.

Şu anda Cheng, tüylü bir kafanın nasıl temsil edileceği ve Edvard Munch’un “Kıskançlık” serisinden esinlenerek kendi kompozisyonunun nasıl yaratılacağı gibi son sorularını yanıtlamak için yeni bir çalışma grubu oluşturmaya odaklanmış durumda. Charonne’daki yeni stüdyosunun keyfini çıkarıyor ve sonunda çalışmak için yeterli fiziksel ve zihinsel alana sahip olduğunu hissettiğini söylüyor.