Reggie Burrows Hodges, Karma, Los Angeles’ta

Reggie Burrows Hodges’ın resminde Uyku Aurası2022, arkadan oturmuş, arkasına yaslanmış ve makyaj aynasına bakan bir figür görüyoruz. Dönen akrilikle işlenen yansıma, farkedilebilir bir yüz yakalamaz, sadece kişinin olması gereken yerde siyah bir leke bırakır. Resmin kadifemsi karanlık zemininden ortaya çıkan öznenin vücudu, pastel pembe, mavi ve krem ​​alanlarıyla çerçeveleniyor ve Hilton Als’ın gösteri için yazdığı bir metinde yazdığı gibi, sanki kendimizi ‘hissettiğimiz baygın bir iç mekanı ifade ediyor. “bir rüyanın eşiğinde”.

Uyku Aurası Hodges’ın kendi kendine tefekkür ediminde gösterilen bir grup anonim figürün musallat olduğu son sergisi “The Reckoning”deki on beş resimden biridir. Yüzsüzlüğün ve bakışın birleşmesi, Hodges’ı, diğerlerinin yanı sıra Milton Avery, Jacob Lawrence, Bob Thompson ve Édouard Vuillard’ınkini yansıtan alegorik bir yaklaşımla (ve bir gerçeklik ustalığıyla) resim tarihiyle derin bir sohbete sokar. Bununla birlikte, Hodges, temsilin yumuşayarak soyutlamaya dönüşmesine izin vererek, bu çalışma bütününde opaklığa doğru daha da ilerlemektedir. Sonuç bizi tekrar bakışa götürür. İçinde Okyanus Geçidi2023’te, ilk bakışta bir insan gibi görünen şey, zamanla kendi projeksiyonumuzun bir hayali haline geliyor, bir okunabilirlik ışıltısıyla birleşerek, ancak tekrar lavanta ve beyaz fırça darbelerinden oluşan bir karmaşaya dönüşüyor. Bunlar, bakmamızı aynı anda hem engelleyen hem de ödüllendiren çalışmalardır.

Hodges’ın en çarpıcı başarısı, siyah pigmentle yapmayı başardığı şey. Her zaman önce mürekkepli bir zemin çizer, böylece figürleri karanlıktan çıkar ve siyahtan oluşur. Bunu yaparken, ırksal kimlik olarak Siyahlığı, etrafındaki tüm ışığı emen bir renk olarak siyahtan ayırır (bu, Karma’nın parlak beyaz, güneşle yıkanan galerilerinde özellikle keskin bir kontrast oluşturur). Tek tip bir mat siyahtan oluşan Hodges’ın figürleri, daha canlı bir gerçeklikten kesilmiş melankolik silüetler veya boşluklar olarak okunmalıdır. Ancak tamamen aldatıcı bir şekilde ve siyahın biçimsel özelliklerine sadık kalarak, Hodges’ın figürleri unutulmaya yüz tutmuyor; yüzerler.

-Andrea Gyorody