Peter Doig’in Empresyonistlerle Ne İlgisi Var?

LONDRA – 2021’de yeniden açılmasından bu yana 57 milyon sterlinlik yenilemeCourtauld, aşağıdakiler gibi düşünceli ve sol alan çalışmaları da dahil olmak üzere etkileyici bir sergi seçkisi düzenledi. Van Gogh: Otoportreler ve son zamanlarda şaşırtıcı Fuseli ve Modern Kadın. Bu programlama açıkça, bu yeterince takdir edilmeyen Londra galerisini kültürel zihniyete sağlam bir şekilde yerleştirmeyi amaçlıyor. İskoç sanatçının son resimlerinden oluşan yeni sergisiyle Peter Doigyeni, son teknoloji çalışmaları teşvik ederek Tate Modern bölgesine cesurca güç katıyor – o kadar ileri teknoloji ki resimler bitmedi bile açılıştan bir hafta önce. alaka düzeyi dünyanın yaşayan en pahalı sanatçılarından biri Courtauld’un ünlü Empresyonist-ağır koleksiyonu, basın bülteninde bazı çok dikkatli ifadelerle oluşturulmuştur. Koleksiyonun Doig’i “etkilediğini” iddia etmekten vazgeçerek (bu, üslup analizi gerektirir), şunları belirtir:

Doig, The Courtauld Gallery koleksiyonuna uzun zamandır hayranlık duyuyor. Kalbinde yer alan Empresyonist ve Post-Empresyonist sanatçılar, kendi resmi için bir mihenk taşı olmuştur…. Ziyaretçiler Doig’in çağdaş çalışmalarını The Courtauld’un koleksiyonunda yer alan ve kendisi için önemli olan Cézanne, Gauguin, Manet, Monet, Pissarro ve Van Gogh’un tabloları ışığında değerlendirebilecekler. Sergi, Doig’in kendi son derece özgün eserlerini yaratmak için resim geleneklerini ve uygulamalarını nasıl yeniden şekillendirdiğini ve yeniden icat ettiğini keşfedecek.

Ne yazık ki Doig için, ancak Courtauld için iyi olan resimler, yalnızca müzenin kalıcı koleksiyonunun parlaklığının altını çiziyor. İzlenimcilerin benekli ışık ve derinlikten oluşan parlak, parıldayan sahneler yaratmak için ustalıkla renkle şekillendirdiği yerlerde, Doig’in modern paleti, yüzeylerini kaplayan çamurlu yıkamalarla sessizleştirildi. Doğrusallığı ve düz renk blokları, kompozisyonlarını kesinlikle sıkıştırıyor; bu, fotoğrafları, kartpostalları ve albüm kapaklarını başlangıç ​​noktası olarak kullandığı göz önüne alındığında anlaşılabilir. Bilakis, Francis Bacon’ın resim stiliyle daha çok ortak noktası var: ara sıra ızgaralarla ikiye bölünmüş nispeten düz yüzey desenleri ve çamurlu yıkamaları kesen koyu boya darbeleri.

Doig’in doğrusallığında belirgin bir saflık var; ressamlığı doğrulukta tereddüt ediyor – örneğin, “Music Shop”taki (2019-23) tüm doğal fiziğe meydan okuyan havada süzülen müzik enstrümanları veya “Night Bathers”taki (2011-19) şekilsiz vücutlar, gerçeği yansıtmakla ilgilenmiyor gibi görünüyor. Bu, Empresyonistlerden temel bir niyet farkını gösteriyor: İlki, neredeyse hipergerçek bir noktaya çevrilmiş gerçek sahneleri ve nesneleri tasvir ederken, Doig, soyut, rüya gibi manzaraları ve hayalleri yakalar. Bu anlamda, çalışmalarını Courtauld’un koleksiyonuyla karşılaştırmak haksızlık olur. Bunu yaptığını kendisi söyledi onu dayak için ayarlar. Bunun bir örneği, anıtsal bir tuvalin tüm yüksekliği boyunca uzanan bir çocuğun önden bize baktığı “Bather” (2019–23) filmidir. Altyazıya göre, görüntü aktör Robert Mitchum’un bir fotoğrafından alınmıştır. 1942’de bir kumsalda poz vermek. Yeterince adil: Hızlı bir Google araması, pozu ve mayoların neredeyse aynı olduğunu onaylar. Ayrıca, “konunun şunu hatırladığını” belirtmektedir. Paul Cézanne’ın yıkanan erkekleri” Bir yüzücüyü gösterirken ve tonu belli belirsiz pastel mavi olsa da, ikisi başka türlü kıyaslanamaz. Altyazı sinsi; Cézanne’ı hatırlatan “resim” değil, “konu” – genel olarak banyo yapanlar.

Galeri ortamı da Doig’e iyilik yapmaz. Bu muazzam tablolar, nispeten alçak tavanlı, ana galerilere bitişik iki küçük odaya sıkıştırılmıştır. Bu, ziyaretçilerin onları düzgün bir şekilde görüntülemek için geri çekilmesini (veya bu inceleme için düz fotoğraflar çekmesini) engeller. Yakın geçmişte aynı kattaki yüksek tavanlı odaların sergiler için kullanıldığı göz önüne alındığında, bir sponsorluk şartı (serinin tam adı sponsor banka Morgan Stanley’i içerir) işi daha küçük İngiliz milyarder Denise Coates Sergi Galerileri’ne havale etmiş olabilir.

Doig’in gösteri için hazırlık süresi de dikkate değer. 2023 tarihli “Kanal” adlı bir resim var, çalışmalar 2019–23 veya 2015–23’te tamamlandı. Courtauld, Doig’in 2021’de uzun süreli evi Trinidad’dan Londra’ya taşınmasından yararlanıyorsa, tarihler onun stüdyosunu yağmalamış ve bazı parçaları şov için özel olarak elden geçirmiş olabileceğini gösteriyor.

Bu, kategorik olarak ilan etmek değildir: tarihi sanat iyidir; çağdaş sanat kötü Ne münasebet. Basın bülteninin de belirttiği gibi, “Doig, kendi son derece farklı eserlerini yaratmak için resim geleneklerini ve uygulamalarını yeniden şekillendiriyor ve yeniden icat ediyor” ve gerçekten de çağdaş resimde kendi başına tek başına duran önemli bir rol oynuyor. Yine de koleksiyonundan doğrudan etkilendiğini ima ederek, ziyaretçileri “Doig’in çağdaş eserlerini, The Courtauld’un koleksiyonundaki kendisi için önemli olan eski sanatçıların tabloları ışığında düşünmeye” davet ederek, onu müzenin tanıtımını yapan bir gündeme getirdi. sanatçının pahasına alaka.

Fuseli ile ilgili örnek çalışmadaki nispeten zayıf kalabalığın aksine, ziyaret ettiğimde gösteri tıklım tıklım dolu olduğundan, bilet satışları açısından işe yaramış gibi görünüyor. Belki de bu, Doig’in nadirliğinden kaynaklanmaktadır. delicesine pahalı Birleşik Krallık’ta gösterilen eserler (yani, özel koleksiyonlarda saklanmayan veya müzayedede satılırken kısa süre teşhir edilmeyen). Tamamen iş açısından bakıldığında, Courtauld’un cesareti takdire şayan, ancak Doig üzerinde yarattığı baskı, onu birçok kişi tarafından dokunulmaz olarak algılanan – koleksiyonunun ana çekiciliği olan – örnek Empresyonist eserlerle karşı karşıya getirdiği için neredeyse sempati uyandırıyor.

Morgan Stanley Sergisi: Peter Doig 29 Mayıs’a kadar Courtauld Gallery’de (Somerset House, the Strand, Londra, İngiltere) devam ediyor. Serginin küratörlüğünü Dr. Barnaby Wright üstlendi.