Bu yıla kadar yorganlar hakkında pek bilgim yoktu. Ancak Maris Curran’ın 14 dakikalık videosu “Henüz Yaşıyorken” (2018), Alabama, Gee’s Bend’de yaşayan kadınların incelikli, samimi bir portresini çizerek bana özlediğim güzelliği gösterdi. Eşsiz olan bu asimetrik, soyut yorganlar hakkında çok şey yazıldı. şöhretleri için sanat dünyasında çağdaş el sanatları olarak, ama bu, kadınların kendi kendilerine konuştuğu ve şarkı söylediği yerde karşılaştığım ilk hesaptı. Zahmetli, el dikişi işlerini yaparken üzerlerine çöken sakin duyguyu ve sadece birbirleriyle değil, Tanrı ile de hissettikleri bağı anlatıyorlar. Ancak, tüm ünlerine rağmen, topluluk üyelerinin birçoğunun hala iki yakayı bir araya getirmek için mücadele.
yama işiDaha küçük kumaş parçalarını daha büyük bir bitmiş parçaya dikme zanaatı, kadın işi olarak görüldüğü için gölgelere itildi. Aynı zamanda, Catherine Legrand’ın yeni kitabında renkli bir şekilde kutlanan, büyük ölçüde işçi sınıfına ait bir sanat biçimidir. Patchwork: Bir Dünya Turu (2023).
Sayfalar, büyüleyici iğne oyalarının parlak fotoğraflarıyla dolu. Dönen desenlerin üzerine dökülerek saatler geçirebilirsiniz. mola Panama ve Kolombiya’daki Guna halkı tarafından yapılan bluzlar veya kırsal bir Japon’daki çivit renk örnekleri labirenti şilte. bulduğuma sevindim Macar koyun derisi Transilvanya’da kendi ailemden bazıları tarafından giyilmiş olabilecek giysilerle ilgili ayrıntılar. Bunlar, patchwork sanatına ve sanatçılarına ışık tutmak için bizi tüm dünyaya götürmek gibi iddialı bir yolculuğa çıkan kitapta yer alan, gözden kaçan pek çok zanaattan sadece birkaçı.
Bununla birlikte, kitabın metni, görüntülerinin tüm titreşen büyüsünü yakalamıyor. Legrand, bu zanaat geleneklerinin çoğu için karmaşık süreçlerin bazılarını etkileyici bir şekilde detaylandırdı, ancak açıklamaları hem meslekten olmayanlar için fazla teknik hem de tekstil meraklıları için fazla basit. Bazılarını süsleyen çarpıcı yarasalar gibi, bu eserlere dikilmiş bazı güçlü sembollere gerçekten referanslar olsa da. Miao bebek taşıyıcıları, uzun zamandır çocukları koruduğuna inanılan dilin düz tonu, bu parçaların çoğunun taşıdığı derin anlamı yansıtmaz. Açıklamalar, zanaatkârların kendilerinden alıntılardan yararlanabilirdi. Belki de Margaret Courtney Clark’ınki gibi daha fazla birinci elden anlatım duysaydık Nbdele: Bir Afrika Kabilesinin Sanatı (2002) veya daha yeni Bibi’nin Mutfağında (2020), Hawa Hassan, okuyucular patchwork’ün ruhani, kültürel ve hatta politik önemi hakkında daha derin bir anlayış kazanabilir.
Bu takılmalara rağmen, bu kitabın rafımda olduğu için mutluyum. Legrand, beni ve diğer birçok kişiyi, başka türlü bilmeyeceğim düzinelerce gölgede kalmış uygulamayla tanıştırdı. Bu kitap, patchwork’e nihayet hak ettiği değeri verme yönünde önemli bir adım.
Patchwork: Bir Dünya Turu Catherine Legrand (2023) Thames & Hudson tarafından yayınlandı ve çevrimiçi ve kitapçılarda mevcut.
Kaynak : https://hyperallergic.com/823281/catherine-legrand-mapping-patchwork-across-the-globe/