Laura Poitras’ın fotoğrafçı Nan Goldin hakkındaki filmi En İyi Belgesel dalında Oscar’a aday gösterildi. Tüm Güzellik ve Kan Dökülmesi Sackler ailesi ve büyük ölçüde onun yarattığı opioid salgınıyla savaşmak için kurduğu bir aktivist grup olan Prescription Addiction Intervention Now (PAIN) ile yaptığı çalışmaları takip ederken Goldin’in kişisel hayatını ve kariyerini inceliyor.
Goldin, 2017’de PAIN’i kurduğunda, Sackler ailesinin devi Purdue Pharma tarafından üretilen ve satılan opioid OxyContin’e (her ikisi de biliyordu ve saklıyordu uyuşturucunun bağımlılık riski). PAIN’in savunuculuğu, Sacklers’ın “toksik hayırseverlikbirçoğunu sanat dünyasına döktüler. Goldin’in büyük ölçüde başarılı kampanyaları, müzeleri Sackler bağışlarını reddetmeye ve gözden düşen ailenin adını galerilerinden çıkarmaya zorladı.
Tüm Güzellik ve Kan Dökülmesi Goldin’in kişisel biyografisini ve sanatını merkeze alan geri dönüşlerle daha çağdaş PAIN görüntülerini birleştiriyor. Sonuç, sanatçının hayatındaki çelişkilerin ve dalgalanmaların kişisel bir incelemesidir: AIDS ve uyuşturucu kullanımı nedeniyle kaybedilen sevdiklerinin acı dolu anılarından mutluluk, topluluk ve aidiyet anlarına kadar. Dan Schindel’in belgesel hakkındaki incelemesinde belirttiği gibi hiperalerjik, Goldin her zaman bir belgeselci olmuştur, bu da filmin tarihsel bir biyografiden çok ortak bir anı gibi hissetmesini sağlayan bir gerçektir. (Goldin, PAIN ile yaptığı çalışmanın kendi görüntülerinden bazılarını bile çekmişti).
Eylülde, Tüm Güzellik ve Kan Dökülmesi 79. Venedik Uluslararası Film Festivali’nde prestijli Altın Aslan ödülünü kazandı ve bu ödülü kazanan ikinci belgesel oldu. Film 12 Mart’ta Oscar kazanırsa, Poitras’ın ikinci Akademi Ödülünü kazanmış olacak. 2015 yılında kazandı Edward Snowden belgeseli için En İyi Belgesel Yurttaş dört.
Araştırmacılar, kurşun formatın varlığının tabloyu korumaya yönelik geçmişteki girişimlerden kaynaklanıp kaynaklanmadığını araştırıyorlar.
Çevrimiçi memlerin tufanına rağmen, sahadaki tepkiler çoğunlukla olumluydu, ancak bazıları çalışmanın bağlamdan yoksun olduğunu düşünüyor.
Sanatçının komik resimleri, pasta grafiği bir grup davranışının yararlı bir izleyicisi olarak sunarken, aynı zamanda onun dışlayıcı ve yüzeysel olduğunu da ortaya koyuyor.
Geleneksel yaşam tarzlarına dokunan cinsiyet oyunları, tuhaflıklar ve gelecekler, Virgil Ortiz’in çalışmalarının kalıcı özellikleridir.
1990’ların bu zengin araştırmasında, ephemera, internetten önce topluluk ve kimlik oluşturan iletişim biçimlerine bir saygı duruşu niteliğindedir.
Field Müzesi tarafından alındığında kopya olduğu yanlış anlaşılan kılıç, 3000 yıl öncesine dayanıyor.
Brezilyalı bir koleksiyoncu, kendisine ait olduğunu iddia ettiği ödünç bir Van Gogh için Detroit Sanat Enstitüsü’ne dava açtı, ancak bir yargıç davayı reddetti. İşte nedeni.
Sanatçının Madison Square Park’taki üç bölümden oluşan siparişi, Manhattan Temyiz Mahkemesi’nin tepesinde efsanevi bir kadın figürü içeriyor.
Kaynak : https://hyperallergic.com/795989/nan-goldin-documentary-nominated-for-oscar/