Magali Reus’un son sergisi, “Le plat asıl(Ana Yemek), sanatçının dediği şeyi üretmek için ortak nesneleri çeşitli hibritleştirme yöntemleriyle dönüştüren birbirine bağlı üç çalışma grubuna hizmet ediyor. İrlandalıları seçerveya “gerçek dışı şeyler”. Örneğin, Şamdanlar (Floresan Fereni)2022, serginin zemin katındaki beş görkemli yeşil sokak lambasından biri. Bir fener yerine, direğin üst kısmı “floresan” kelimesini yazan alüminyum tel kıvrımlarıyla süslenirken, şaft bitki büyüme modellerini ima eden elle oyulmuş işaretler taşıyor. Eserin tabanındaki bir açıklık, tanelerinin içine gömülü bir ölçü cetveli ile beyaz-sarı pötikare desenli bir plaka üzerinde duran büyütülmüş bir mısır koçanını ortaya koymaktadır. Çalışma, tüketici tercihi için seçici yetiştirme ve genetik ürün modifikasyonundan bahsediyor.
Reus, kendi pratiğiyle ilgili temaları genişletmek için izleyiciyi sanat merkezinin tarihine ve kırsal konumuna yönlendiriyor. Delme doğumlu bahçıvan ve melez çiçek yetiştiricisi Victor Lemoine, 1997’de merkezde sergilenen sanatçı Daniel Buren tarafından ön plana çıkarılan renk şemaları gibi, mecazi olarak da olsa bir görünüm sergiliyor. sarı – Buren’e bir selam – sinagogun kemerlerinin içinde. Bu model, alışılmış pötikareli markalı basmakalıp Fransız Bonne Maman reçel kavanozlarının kullanıldığı “Clementine” adlı seride bir kez daha karşımıza çıkıyor.
Boyunca sapkınlık için bir yetenek “Le plat asıl”, nihayetinde kırsalda neyin otantik olduğunu ve potansiyel olarak insan kazancı için neyin değiştirildiğini soruyor. Reus, “Landings” serisinde inşaat alanlarındaki hurdaların arasına sıkıştırılmış lahana, şeftali, üzüm, kiraz ve çilekleri fotoğrafladı. Toz ve molozla yan yana dizilmiş taze ürünlerin mizanseni, bugün deneyimlediğimiz şekliyle doğa ve yapaylık arasındaki gerilimi dile getiriyor.
-Jennifer Teets
Kaynak : https://www.artforum.com/picks/magali-reus-90573