Juxtapoz Dergisi – Trenton Doyle Hancock “İyi Keder, Kötü Keder” @ Shulamit Nazarian, LA

Trenton Doyle Hancock, yirmi beş yıla yayılan bir mitolojiyi keşfederek, bir dizi karakter, bir semboller sözlüğü ve gelişen, doğrusal olmayan, epik orantısal bir anlatı yarattı. Çizgi roman, film, sanat tarihi ve din dünyasından eşit ölçüde yararlanan hikaye anlatımı, sanatçının pratiğinin temelinde yer alır. Görünüşte tükenmez bir dizi kültürel etki ve referansla meşgul olan sanatçı, efsanevi statüde tekil bir ses inşa etti. Resim, çizim, heykel, baskı resim ve performans pratiğiyle, kendisini saygın bir dünya kurucusu olarak kabul ettirdi. Doğası gereği fantastik olan Hancock’un kapsamlı anlatıları, hepsi Amerika’nın kimliğini ve mirasını şekillendirmeye devam eden ırk, sınıf, kimlik, politika ve güç gibi birçok önemli kültürel konuyu incelemek için bir giriş noktası sağlar.

İyi Keder, Kötü Keder de Şulamit Nazaryan Hancock’un temel karakterlerinin çoğunu birleştiriyor: Torpedo Boy, sanatçının ikinci kişiliği olarak hizmet eden trajik bir şekilde kusurlu bir süper kahraman; ahlaksız ve yıkıcı kemikli Veganlar; ve Hancock, sanatçının kendisinin bir tasviri. Bu karakterler, birçok önde gelen mit anlatısından beklediğimiz geleneksel kahraman ve kötü adam rollerine meydan okuyor. Hancock’un Moundverse’inde, karakterlerinin çok daha karmaşık bir varoluşa sahip olduğunu gördükçe, bu tür kutuplar birbirine karışır, iyi ve kötü arasında salınan, genellikle her iki konumu da aynı anda işgal eden bir varoluş. Sanatçının bir yansıması olarak, bu karakterler zamanla büyür ve değişir, Hancock’un kendi yaşanmış deneyimleri, duyguları ve düşünceleri tarafından değiştirilir.

Bu serginin merkezinde, Philip Guston’ın soytarı klansman karakterine benzer şekilde modellenen, Torpedo Boy’u Klu Klux Klan’ın bir üyesiyle bir nesneyi değiş tokuş ederken gösteren Hancock’un ünlü dizisi Step and Screw’a dayanan yeni bir resim grubu yer alıyor. Adım ve Vida’nın çerçevesi, Hancock’un Amerika’nın son derece sorunlu kültürel ve ırksal tarihini bir ressam olarak kendi tarihiyle birleştirmesine olanak tanır. Sergi boyunca, Torpedo Boy’un vinyetlerinin yavaş yavaş bir klansman’a dönüştüğünü, bu iki ikonik figürün rollerini birleştirdiğini ve karmaşıklaştırdığını görüyoruz. Step and Screw: Seven Foot Furry Face Off, Step ve Screw serisinin kompozisyon yapısından alıntıdır, ancak Hancock’u sanatçı olarak, süper kahraman Torpedo çocuk ile karşı karşıya getirir – her iki figür de aynı figürün alternatif versiyonları olarak hizmet eder. kişi. Bu resimde değiş tokuş edilen şey Klansman’ın kukuletasıdır. Bu çalışma, sergideki her biri Torpedo Boy ve Hancock’u fiziksel bir mücadele içinde gösteren birkaç tabloya giriş noktası oluyor. Bu yeni çalışmalarda, Torpedo Boy, Hancock’a saldırırken açıkça kahramandan kötü adama geçerken, sanatçı geçmiş bir sanat eserini kavrar hale getirilir. Doğası gereği zengin bir metafizik olan bu yeni seri, Hancock’un benlik fikirleriyle, kendi sanat eserinin anlamı ile ve toplum tarafından değer görmenin yanı sıra Siyah olduğu fikriyle, kişinin her zaman belirli bir mükemmellik düzeyi göstermesi gerektiği fikriyle güreşmesini tasvir ediyor. Hancock’un daha önce belirttiği gibi, “Siyah bir kişinin sıradan olması, başkalarına çok sık tanınan bir ayrıcalık olması normal olduğunda, bu ülkede ırkçılığın sona erdiğini bileceğiz.”

boyunca sergilendi İyi Keder, Kötü Keder sanatçının son derece psikolojik bir görüntü elde etmek için çeşitli stilleri, işaretlemeyi ve renk teorisini ustaca kullanma yeteneğini ortaya koyan bir dizi samimi otoportredir. Bu eserler, Hancock’u çeşitli pozisyonlarda gösteren portrelerle, Hancock’un kendi duygularını ve ruh halini yansıtıyor: baş el ele, izleyiciye meydan okurcasına bakıyor, omzunun üzerinden temkinli bir şekilde bakıyor veya gözleri karikatürümsü bir şekilde dışarı fırlamış grotesk bir biçimde resmedilmiş. onun gözlükleri. Her bir yakından ölçeklenmiş portre, sergi içinde noktalama işaretleri sağlarken, Hancock’un kişisel ruhuna daha derin bir bakış açısı sunar.

Mücadele ve dönüşüm, sergi boyunca yayılan fikirlerdir. The Skint Alterpiece: Veganlar Tofu Bank’ta Para Yatırıyor başlıklı anıtsal resim de dahil olmak üzere birçok eserde, on altıncı yüzyılı andıran bir yoğunluk ve ayrıntı düzeyinde sefahatle uğraşan Hancock’un hain özneleriyle dolu ayrıntılı Vegan şehirleri buluyoruz. Hollandalı ressam Hieronymus Bosch. Bu genişleyen ve karmaşık şehir manzaraları, doğal kaynaklarını tofu üretmek için büyük fabrikalarda çıkaran ve işleyen Veganları medeniyetlerinin zirvesinde gösteriyor. Bu Vegan şehirler ve banliyöler, Hancock’un tek bir sanat eseri üzerinde çeşitli anlatıları, mücadeleleri ve alt olayları canlandırması için büyük bir alan sağlar.

Sergide ayrıca Hancock’un yaklaşık 1000 orijinal çizimden oluşan dört ciltlik bir kitap olarak var olacak etkileyici grafik romanının 2. Bölümü de yer alıyor. Veganizm başlıklı bu bölüm, 2018 yılında galeride sergilenen ve Höyük’ün ufuk açıcı karakterini tanıtan Trenton Doyle Hancock Presents The Moundverse, Chapter 1: What is a Höyük?’ün devamı niteliğindedir. Kalem ve mürekkeple kağıda işlenen sanatçı, Hancock, Torpedo Boy, Veganlar ve polis arasındaki gergin ilişkiyi betimleyerek, Veganların doğrusal bir hikayesini hayata geçirdi. Bu çeşitli karakterler arasındaki çatışma, aşırılık ve idealizm, güç ve dönüşüm ve Amerika’daki beyaz üstünlüğünün gelişen yapıları için bir metafor görevi görür. Büyük bir ızgarada sergilenen Hancock, izleyicileri, sanatçının kendi hayatı ile kurduğu kurgusal dünyalar arasındaki ilişkilerin daha derin bir anlayışıyla sonuçlanan, her seferinde bir çizim yapan bu absürt dünyada sıralı bir yolculuğa çıkarıyor.

toplu olarak, İyi Keder, Kötü Keder Hancock’un sürekli genişleyen ikonografisi üzerine inşa edilirken, birkaç bireysel çalışma grubunu birleştiriyor. Bu eserler doğası gereği kendine özgü olmakla birlikte, aynı zamanda ulusumuzun en derin ve en karanlık tarihlerine meydan okurcasına konuşur, iyiye ve kötüye ve aradaki griye ışık tutar.