Juxtapoz Dergisi – Tenis, Honor Titus’un “Advantage In”inde Merkezi Bir Rol Oynuyor @ Gagosian, Beverly Hills

Gagos sunmaktan mutluluk duyar avantajyeni resimlerden oluşan bir sergi ve yeni bir enstalasyon Onur Titus Beverly Hills’deki galeride. Bu, sanatçının Gagosian ile ilk sergisi.

Titus, “Tenisin tonu çok zengin ve beni çok ilgilendiriyor” diyor. “Eğlence ve sınıfın etkileri beni kendine çekiyor, ama bir oyuncu olarak bunun kesinlikle çıldırtıcı bir çaba olduğunu biliyorum. İyi giyimli bir zafer mücadelesi hayatın kendisine benzeyebilir.”

Titus, dolaysızlığı ve kapsamıyla öne çıkan yapıtında mimari, sinematik, müzikal, sportif ve edebi kaynaklardan yararlanır (konularına “beklenmedik bir sırdaş”ın gözünden yaklaşır gibi yaklaşır: Muhteşem GatsbyNick Carraway’den). Bu bileşik bakış açısıyla, sorgulayıcı çağdaş bir izleyici kitlesi için resmi sosyal gelenekleri yeniden çerçevelendiriyor ve ayrıca beyaz olmayan insanları boş zaman ve lüks bağlamlarında tasvir etmenin kültürel öneminin altını çiziyor.

Bu, tenis motifinde kanıtlanabilir şekilde geçerlidir. Anlamlı başlıklı Refah (tüm çalışmalar 2023), Titus, art-deco Rolex taç logosu (Rolex tacı olarak da bilinir) ile süslenmiş masmavi bir zeminin önünde duran Siyah bir toplayıcı çocuğu tasvir ediyor, kaldırdığı kolu bir zafer jesti gösteriyor. İkinci Servis raketini havada sallarken bir oyuncunun kolundaki güçlü kas yapısını ayrıntılarıyla anlatıyor. Ve Oyunlar Arasında, bir oyuncu saha kenarındaki bir yedek kulübesinde hak ettiği bir kupayı yudumlarken gösterilir. Bu resimler, taşra kulübü yaşam sevincini kutlarken daha basit zamanlara bir göz atıyor gibi görünse de, şimdiki ana bağlı kalıyorlar ve Titus’un ressamın izleyicinin beklentilerini karşılama niyetini yansıtıyorlar.

Titus’un daha önceki resimleri, küçültülmüş kentsel ortamlarda yaşayan yüzleri olmayan figürleri tasvir ediyor, anonimlikleri, eşlik eden bir yalnızlık duygusuna işaret ediyor. Bu çalışmalar aynı zamanda izleyicileri Amerika’nın geçmişine dair kasıtlı olarak romantikleştirilmiş bir görüşle karşı karşıya getiriyor, ancak burada, 1950’lerin parıldayan bir arabasının veya beyzbol teçhizatlı bir çocuğun tasvirleri, dışa dönük olarak daha az çelişkili, dijital öncesi bir çağa işaret ediyor. Daha yakın tarihli çalışmalarında Titus, sınıf, aidiyet ve miras fikirlerini keşfetmeye devam ediyor, ancak sosyeteye sosyete baloları gibi elit olayların ritüelleştirilmiş formalitelerine odaklanıyor ve denekler kodlanmış toplumsal ortamları içinde izole görünme eğiliminde.

Görsel olarak, Titus’un resimleri, tekrarlanan desen, zengin renklendirme ve ince işlenmiş detayların kombinasyonlarından kaynaklanan cesur bir dolaysızlığa sahiptir. Düz renk düzlemlerini dekoratif unsurlarla yan yana getirmeleri, Maurice Denis (1870–1943) ve Félix Vallotton’u (1865–1925) üyeleri arasında sayan on dokuzuncu yüzyıl Fransız Sembolist grubu Les Nabis’in çalışmasından esinlenmiştir. Titus, Chicago Imagist grubu Fairfield Porter’dan ve Edward Hopper’dan Alex Katz’a reklamcılık ve modern şehir yaşamının estetiğine kapılmış bir grup ressamdan da etkilenmiştir. Raymond Pettibon’un yankıları, Titus’un insan figürünün grafik stilizasyonlarında olduğu gibi, Titus’a 2016’da Los Angeles’a gelişinde akıl hocalığı yapan ve ona 2020’de oradaki stüdyosunda ilk kişisel sergisini veren Henry Taylor’ın etkisi gibi fark edilebilir.

Beverly Hills’deki galeride, Titus’un resimleri, suni çim ve boyalı çizgilerle bir tenis kortu formatını yeniden üreten bir enstalasyonu çevreliyor ve izleyicileri kendilerini sanatçının oyununda oyuncular olarak hayal etmeye teşvik ediyor, ancak ağ süslü bir demir bariyerle değiştiriliyor sanatçının çalışmaları boyunca ortaya çıkan dekoratif süslerle tutarlı.