Ilana Savdie’nin Whitney Müzesi Gösterisi Kolektif Korkuyu Kapsıyor – ARTnews.com

Bir aşağılayıcı haber yağmuru ve genel bir kargaşa duygusu üzerinden bağlantı kurmak istiyorsanız, Ilana Savdie’nin sergisindeki resimlerden ve kağıt üzerindeki çalışmalardan başka bir yere bakmayın. “Radikal Çelişkiler” New York’taki Whitney Amerikan Sanatı Müzesi’nde. Barranquilla, Kolombiya ve Miami, Florida arasında büyüyen Savdie’nin heyecan verici tabloları, karnaval ve grotesk temaları vurgulamaya devam ederken, şimdiki anı ele alıyor. Amerika Birleşik Devletleri, Roe v. Wade ve LGBTQIA+ karşıtı yasanın bozulduğunu gördüğü için, çalışmalar, fantastik bir rüya ile cehennem manzarası arasında bir yerde sallanan güç dinamiklerini ele alıyor. Burada Savdi e, stüdyo pratiği ve çevresel ilham dahil olmak üzere işlerin nasıl bir araya geldiğini tartışıyor.

İlgili Makaleler

Sergi için eserleri seçmeye nasıl karar verdiniz?

Gösteri, üzerinde çalıştığım temaların devam eden bir araştırması olduğu için, başlangıçta birkaç yeni eser yapma ve öncelikle bazı parçaları ödünç alma fikriyle başladım. Ama küçük bir değişiklik olduğunu ve yeni bir şeyler olduğunu fark etmeye başladım. Akışına bırakmaya karar verdim ve birkaç ay içinde gösteri için tüm yeni işleri yapmaya başladım.

Yeni çalışmalar, iktidar yapılarına direnmenin, ihlal etmenin ve dağıtmanın yollarını geliştirmeye devam ediyor. Toplu olarak bu çalışmaya nüfuz eden hızlı bir adım adım hareket hissettik. Bu şovu, kolektif ruhumuzun titreşimlerine yanıt olarak yaptığım gibi kavramsallaştırdım.

Bu yeni çalışmaları öncekilerden farklı olarak nasıl görüyorsunuz?

Hala performansın dönüştürücü güçleri aracılığıyla radikalleşme temalarıyla uğraşıyorlar, ancak okunabilirliğe karşı bu tür bir direniş biraz daha güçlendi. Acil bir tehdide yanıt gibi hissettiren, sürekli olarak oyunda olan daha odaklanmış bir güç var. Bu çalışmada formların hareket etme biçimine daha acil bir bedensel tepki var.

Bu şovu nasıl düşündünüz?

Genelde kaba taslaklarla başlarım. Bazen biçime daha fazla odaklanırlar, bazen de belirli bir gerilim anına daha fazla odaklanırlar. Bazıları daha mecazi, bazıları ise daha genel bir form. Oradan, onları kağıt üzerinde çalışmalara dönüştürme eğilimindeyim.

İşaretleme ve biçimlerin bir araya gelip bir sonrakine dönüştüğü anlarla düşündüğümde işler daha da ilginçleşmeye başlıyor. Bu işlerde bulduğum bir tür koreografi var. Genellikle tek renklidirler ve ben onları bitirme eğiliminde değilim. Beni resme götüreceğini düşündüğüm bazı genel kararlar aldıktan sonra, bu işleri dijital eskizlere dönüştürüyorum ve orada renkler üzerinden düşünüyorum.

Bu dijital eskizlerde referans görüntülerimde kolaj yapıyorum. Çalışmayı, resimlerin ne olacağına dair bir plana benzer şekilde, dünyadan görüntüler getirerek kavramsallaştırıyorum. Kâğıt ve resim çalışmaları ayrı ayrı bitirilir. Resimler genellikle ortamın maddeselliğine yanıt vermekle ilgili hale gelir, ancak genellikle bir ekranda bir tür düzlük yaratabilen renk eşleştirmesi yaparım. Farklı bir dizi araç kullanmak, kendi dünyamı icat etmeme yardımcı oldu. Resimlerde, kağıt üzerindeki çalışmalara göre çok daha fazla sürece dayalı kararlar olma eğilimindedir.

Sürecinizi daha iyi anlamak ilginç çünkü resimlerde bu kadar düzlük olsa da, aynı zamanda oldukça dokunsal.

İşlerde bir arada var olması amaçlanmayan birçok şeye sahip olmakla gerçekten ilgileniyorum. Örneğin, çeşitli aydınlatma koşulları, parazitler gibi organizmaların mikroskobik fotoğraflarına yönelik araştırmamdan kaynaklanıyor. Tüm bu farklı unsurları dijital eskizlerde kolajladığımda, bu farklı koşullar esere dahil ediliyor.

Evet, çeşitli çevresel kaynaklardan yararlanıyorsunuz. Bu, işinizi nasıl etkiledi?

Bu cevap her zaman değişiyor çünkü her bir parça ve herhangi bir an için çok öznel. Ancak çalışmaların çoğu, insan olmanın canavarlıklarıyla nasıl mücadele ettiğimizi gerçekten anlıyor. Bu eserde tekinsizlik duygusu uyandırmakla ve karnavalesk ile ilgili bu teatrallikle ilgileniyorum. İşler, çarpıtma ve groteskin alay biçimleri olarak var olduğu bu dürtülerin serbest bırakılması ve sosyal normların tersine çevrilmesiyle ilgileniyor. Dünyanın en büyük karnavallarından birine ev sahipliği yapan Kolombiya Baranquilla’dan geliyorum. Karnavalın içinde büyüdüm ve her birinin birbiriyle örtüşen temaları olsa da, Latin Amerika’dakiler kolonizasyona yanıt vermeye başladılar. Bu, karnavala ölüm, korku ve direniş etrafında bambaşka bir konuşma getirdi. Bunlar aynı zamanda çalışmalarımda beliren ve ilham veren yönlerdir.

İşlerin aynı anda baştan çıkarıcı ve mide bulandırıcı bir kalitesi var – bu gösterişli renk paletleri ve oyunda olan gerilim ve salıverme anları.

Renk benim için bir izleyiciyi tam olarak aramayabilecekleri veya bakmayı beklemeyecekleri bir şeye bakmaya ikna etmenin çok ilginç bir yolu haline geldi. Bir şeyin hem tanıdık hem de yabancı olduğu ve hiçbir zaman tam olarak çözülmediği tekinsiz uzayda konumlanmıştır. Asla çözülemeyecek bir arzu ve özlem duygusu sağlama yeteneğinde bir aracılık ve güç vardır. Bu hisler hem aşırılık hem de eksiklikten kaynaklanır. Bu, resimlerde birçok resmi kararı yönlendirir.

Bunu şimdiki anla bağlantılı olarak nasıl görüyorsunuz?

Altta yatan bir tehdit olduğunu bildiğimiz bir andayız – ve bu andaydık -. Hayırsever olmayan niyetleri olan insanlar tarafından oynanan bir plan var. Marjinalleştirilmiş insan gruplarına karşı bir tür tıkanıklık oluşturan çok sayıda saldırı oldu. Tüm işaretler, burada olduğu için artık eli kulağında olmayan, yaklaşan bir tehdide işaret ediyor. Dokunaçlarıyla etrafımızı sardı. Bu ülkenin ve halkın potansiyelini genişletmek için potansiyel olarak bir araya gelebilecek hemen hemen her gruba yönelik saldırılar oldu ve bu, iktidardakiler için tehdit oluşturuyor.

İşlerin politik, çevresel, sosyo-ekonomik olarak nereye gittiğine dair kolektif bir korku ve kaygı döneminde yaşıyoruz ve kolektif ruhta bir tükenme var. Hepimiz öfkemizde bir savunmasızlık alanı bulmaya çalışıyoruz. Bunu resme kanalize ediyorum. Stüdyoda, maruz kalan bir sinir sistemim ve bu çalışmada ortaya çıkıyor. Ama hepimiz benzer bir bitkinlik yaşıyoruz. Ve umarım iş sayesinde benimkini sizinkine bağlayabilirim.

Bir tür karışıklık ve baştan sona tek bir formu çözememe var. Her parça her zaman bir tür oluş halinde, bir akış halinde, çok çalkantılı bir var olma yolundan söz eden bir büyüme ve değişen form halindedir.

“Radikal Çelişkiler”, 29 Ekim 2023’e kadar Whitney Müzesi’nde görülebilir.