Hahamla Kafayı Bulmak

Sanat dünyası, ot içmek için pipo yapan sanatçılarla ne yapacağını hiçbir zaman tam olarak bilemedi. İşçi sınıfından sanatçılar da hak ettikleri saygıyı göremediler. Ve “Yahudi ressam” deyince aklınıza ne geliyor? En iyi ihtimalle, Marc Chagall. En kötü ihtimalle… eh, göz önüne alındığında Yahudi sanatına desteğin azalması son yıllarda, hiçbir şey. Hem nargile hem de kutsal kitaplarda uzmanlaşmış Yahudi bir cam sanatçısı olan Jeremy Grant-Levine hakkında konuşmanın zamanı geldi.

Grant-Levine’in ebeveynleri hem heykeltıraş hem de sanat öğretmeniydi, ancak babası hibeler ve büyük komisyon çekleri ile yaşamak yerine çamaşır makineleri ve kurutucular tamir etti.

Grant-Levine, “‘Sanatçı ol ama tesisatçı da ol’ derdi” dedi. hiperalerjik bir röportajda. Babası, ailenin ritüel nesnelerinin birçoğunu elle yaptı ve Grant-Levine’e Yahudi geleneğiyle alışılmadık derecede dokunsal bir ilişki sağladı. Sanatçı, “Babam metalden mezuzot ve menora yaptı, bu yüzden sürekli bu nesnelerle etkileşim halindeydim” dedi.

Ama aynı zamanda geçen Grant-Levine Mikrop, sanat yapımına başka bir ruhani uygulamayla geldi: dumanlı hava 1990’ların Grateful Dead konserlerini doldurdu. “İlk pipomu New Haven’da bir hippiden aldım ve her zaman yanımda olan bu alet oldu,” diye anlattı. “Bu sosyal ritüelin merkezi haline geldi. Böylece bu nesneye aşık oldum; neredeyse konuşan bir sopa gibi. Ama nasıl yapıldıklarına dair hiçbir fikrim yoktu.”

Akredite bir üniversitede Bong Design’da tam olarak uzmanlaşamayacağınız için, Grant-Levine şu anda ülkenin tek bilimsel cam üfleme programına kaydoldu. Salem Topluluk Koleji. O ve sınıf arkadaşlarının çoğu, dairelerindeki derme çatma cam stüdyolarında cam kaseleri nasıl üfleyeceklerini burada anladılar. “Devam eden inanılmaz bir bilgi paylaşımı vardı” diye hatırlıyor. Spandex adlı eski usul bir boru üfleyici, onu bodrum katında çalışırken izleme şansını 6’lı bira paketiyle takas ederdi.

Faturaları ödemek için Grant-Levine bir silah üretim fabrikasında işe girdi. Savaş uçakları için mayın tetikleyicileri, füze güdüm sistemleri yaptık” dedi. “Fabrika ortamı oldukça korkunç. Bazen ne yaptığımızı sorgulardım ve kimsenin bununla bir sorunu yok gibiydi. Bomba yaparken tek yapmak istediğim bong yapmaktı!”

Ancak bir umut ışığı vardı: İş onu, dünyanın en hareketli cam topluluklarından birine ev sahipliği yapan Philadelphia’ya getirmişti. Sanatçı, “Boru yapımı ve alevle çalışma söz konusu olduğunda, Philly ana merkezlerden biridir” dedi. Ve bu sadece şehrin suç olmaktan çıkarılan ot içmeyi sevdiği için değil 2014’ten beri. Sanayisizleşme, Philly’nin zengin imalat geçmişini yavaşlatırken, canlı bir ahşap, kil, tekstil ve cam sanatçıları ağı, şehri bugün zanaat dünyasında bir lider haline getiriyor.

Nispeten düşük bir yaşam maliyeti ve belirgin şekilde rekabet dışı bir atmosfer, Center City’nin kuzeyindeki neredeyse blok uzunluğundaki cam boru stüdyoları olan “Piper Row” un büyümesi için mükemmel bir tarif yaptı. Grant-Levine, belgeseli yöneten Marble Slinger gibi sanatçılarla iş kurdu. Dejenere Sanat: Cam Boru Sanatı ve Kültürü (2011). Grant-Levine, “Her şeyin ana akım haline gelmesi onun hatası,” diye kıkırdadı, “Bu harika.”

Bitki sevgisi, Grant-Levine’in Yahudi inancına aykırı olmaktan uzaktır. Aksine, New York’taki YIVO Yahudi Araştırmaları Enstitüsü’nde küratör Eddy Portnoy’un Yahudi yabani ot kültürü üzerine yaptığı ve Grant-Levine’in bazı çalışmalarının da yer aldığı şu anki sergisinden de anlaşılacağı gibi, oldukça güzel bir uyum sergiliyor. sergi içerir esrar kanıtı itibaren İsrail’de eski bir sinagog, Fritz Lemmermayer’in 1911 baskısı esrar Yidiş’e çevrilmiş ve bir Richard Nixon alıntısının duvar resmi sesli merak etti neden “marihuanayı yasallaştırmaya çalışan piçlerin her biri Yahudi”.

Eski bir İbranice okulu öğretmeni olan Grant-Levine, Portnoy ondan gösteriye katılmasını istemeden önce bağlantının gayet iyi farkındaydı. “Ben zaten biliyordum güzel saykodelik Hasidler İsrail’de. Arkadaşlarımdan biri adında koca bir kitap yazdı. Kenevir ŞasidileriTevrat’ta ot hakkında.”

Yahudi folklorundan esinlenerek, özellikle dybbuk (bir insan ev sahibi arayan gezgin bir ruh), Grant-Levine, YIVO şovundaki çalışmasını “bu sahip olan iblis tarafından ele geçirilmiş budaklı, çarpık bir haham figürü” olarak tanımlıyor. Parça onun geçmiş serisinden Haham bonglarıkısmen 2015’te manşetlere çıkan Ortodoks erkeklerden ilham aldı. adam kaçırma eşlerine dini boşanma belgelerini vermeyi reddeden kocalar veya alır İbranice. Dizinin çirkinliği ve komikliği hemen etkisiz hale getiriyor: Bunun ne anlama geldiğini düşünmeden edemiyorsunuz. Bakmak dindar, dindar ve saf.

Cam üfleyiciler ve Judaica sanatçıları, günlük eşyalara sihir aşılar. Grant-Levine, “Cama olan ilgim her zaman camın ritüel nesnelerdeki işlevi olmuştur” diyor. “Pipo bir ritüel nesnedir. A menora ritüel bir nesnedir. Bir mezuzah ritüel bir nesnedir. Bir Kiddush kupası bir ritüel nesnesidir. Onlar sadece bir vitrine konulan şeylerin aksine, etkileşimde bulunulması gereken şeylerdir.

Cam, 1960’lara kadar “güzel sanatlar” olarak ciddiye alınmadı, ancak Grant-Levine, cam işçilerinin en azından 1800’lerden beri sanat dediğimiz şeyi yaptıklarına dair kanıtlar buldu. İş gününün sonunda fırını boşaltırken becerilerini göstermek için “tuhaflıklar”, narin cam borular ve baston ve silindir şapka şeklindeki tchotchke’ler yaparlardı.

“Bence bu dünyada insanların düşünmek istediğinden daha büyük bir mavi yakalı sanatçı grubu var. Bu sadece keşfedilmemiş bir dünya. “Kaprisli” ve “yozlaşmış” Haham nargileleri gibi eserler bu kadar uzun süredir gözden kaçtıysa, sanat dünyası işçi sınıfından sanatçılara hakkını vermemekle başka ne kaçırıyor olabilir?