Galerie Krinzinger’de Marina Abramovic

Marina Abramovic’in küratörlüğünü Sydney Fishman’ın üstlendiği “Enerji Kıyafetleri” adlı kişisel sergisinde cadıların takabileceği türden konik, sivri şapkalar bol bol bulunuyor. Kanarya sarısı veya kiraz kırmızısı ipekten yapılan bu parçalar, geniş formatlı dijital pigment baskılarda sanatçının kendi kafasının üzerinde kaidelerde veya tüneklerde durur. Enerji Şapkası (Gözleri Açık), 2021/2022 ve Enerji Şapkası (Gözleri Kapalı), 2021/2022. Abramovic, “Enerji Giysileri” fikrini İtalya’nın Como kentindeki Fondazione Antonio Ratti’de ders verirken geliştirdi. Enerji ve iletimi konusundaki araştırmasını ilerleterek, enerji kaynağı olarak mıknatıslarla birleştirdiği şapkalar, maskeler ve bantlar gibi çeşitli nesneler tasarladı. Gösterideki başka bir dizi fotoğrafta, bitkileri sulamak gibi sıradan faaliyetler yürüterek bu güçleri kanalize etmeye çalıştı. Enerji Şapkası [Gardening])2001/2023), küvette yatarken (Enerji Şapkası [Lying]2001/2023), hatta tencerenin üzerinde oturmak (Enerji Şapkası [Sitting], 2001/2023), hepsi inanılmaz derecede uzun bir şapka takarken. Yükseltilmiş bilince ulaşmak için enerjilerin bu uyanışı ve kanalize edilmesi, Hint yoga uygulamalarından ödünç alınmış gibi görünüyor. Proje, “İnsan Kullanımına Yönelik Geçici Nesneler” (1989-) ile uyumludur ve kullanıcıya enerji verdikleri inancıyla belirli malzemelerden nesneler şekillendirdiği devam eden bir çalışma grubudur.

Bu sergiyi tamamlayan, sanatçının erken dönem performanslarından bir seçki; ritim 10, ilk olarak 1973’te Roma’da sahnelendi. Abramovic’in uzun süreli performansı, işi anlatırken kullandığı şu dizelerde hissedilen bir yoğunlukla hem fiziksel hem de zihinsel sınırları zorladı: “İlk bıçağı alıyorum ve sol tarafıma parmaklarımın arasına saplıyorum. mümkün olduğunca çabuk el. Kendimi her kestiğimde bıçağı değiştiriyorum.” Bu kelimeler hala solar pleksusta sizi vurma yeteneğine sahip.

— Meena Menezes