Frank Lloyd Wright’ın Los Angeles’taki İlk Evinin Tartışmalı Tarihi

LOS ANGELES – Sanatçılar Louise Bonnet ve Adam Silverman, geçen yıl Frank Lloyd Wright’ın Los Angeles’taki ilk komisyonu olan Hollyhock House’da eserlerini sergileme fikrini öne sürdüklerinde, umutlarını yitirmediler. Silverman, “Hayır diyeceklerini düşündük ama bir şans verdik,” dedi. LA merkezli çift, çalışmalarını göstermek için bir yer arıyordu – Bonnet bir ressam ve Silverman bir seramikçi – geleneksel beyaz bir küpün dışında. Bonnet, “Evle ilgili bir şeyle ilgileniyorduk” diyor. “İşimizi birlikte gördüğümüz tek yer evimizdi.” Hollyhock House’un küratörü Abbey Chamberlain Brach’ın kabul etmesi ve geçen ay iki kişilik gösterilerini düzenlemesi onları şaşırttı. Dolaşmalar yarım asır önce bir ev müzesi haline geldiğinden beri binada bu tür ilk çağdaş sanat sergisi açıldı.

1921’de tamamlanan Hollyhock Evi, deneysel bir tiyatro yapımcısı, kararlı feminist ve burayı Doğu Hollywood sınırındaki bir tepenin üzerine tünemiş 36 dönümlük bir sanat kompleksinin parçası olarak tasavvur eden bir petrol servetinin varisi olan Aline Barnsdall tarafından görevlendirildi. Los Feliz. İş için tuttuğu mimar Wright ile ilişkisi düşmanca ve kavgacıydı ve sonunda projeden kovuldu ve yerine Güney Kaliforniya Modernist mimarisinin ufuk açıcı bir figürü olmaya devam edecek olan yardımcısı Rudolph Schindler geldi. Barnsdall, 1927’de şehre bağışlamadan önce evde yalnızca kısa bir süre yaşadı.

“Çekişmeli ama verimli bir ilişkiydi. Kendisinin itilip kakılmasına izin vermedi, ”diyor Bonnet. “Bu evin oradan çıkmış olması bizim için ilginçti.”

Silverman, “Defalarca evlenip boşanan bir çift gibiydiler” diye ekliyor.

Çift, gösteriye hazırlanırken bilinçli olarak bağımsız çalışmaya karar verdi. Bonnet, “İkimiz de stüdyolarımıza girdik ve sonuna kadar diğerinin ne yaptığını görmedik” diyor.

Yine de işbirlikçi gerilimler günlük yaşamlarına sızdı. Silverman, gösteriye eşit derecede dahil olmak ve yatırım yapmak “biraz klostrofobik hale geldi” diyor akşam brifingleri hakkında.

Ortaya çıkan eserler, evin hem tarihine hem de yapısına yanıt verirken, tam olarak yerleştiremeyeceğiniz güler yüzlü bir parti konuğu gibi, dönem ortamıyla biraz çelişiyor gibi görünüyor. Grotesk ama baştan çıkarıcı bedensel imgeleriyle tanınan Bonnet, her biri yumrulu iç içe geçmiş parmakları, yumruları ve beyinleri andıran yarıkları olan şişkin elleri tasvir eden iki büyük resim ve bir kağıt çizimiyle katkıda bulunmuştur. Sanatçıların duvarlara yeni çivi çakmaları yasak olduğu için, eserler, Barnsdall’ın arşiv fotoğraflarıyla doğrulanan geniş sanat koleksiyonundan tabloları astığı noktalara yerleştirildi. “Hollyhock Green” ve “Hollyhock Gold”da (her ikisi de 2022), Bonnet duvarların ayırt edici renk düzenine gönderme yapıyor.

Silverman’ın kaba dış yüzeyleri, girintileri ve çatlakları ile taştan kapları, Bonnet’in tuvallerinde keşfettiği gibi benzer bir estetik gerilim sergiliyor. Birkaç eser, çalkantılı karşılıklı bağımlılığın fiziksel bir düzenlemesi olan, birbirine kaynaşmış iki veya daha fazla çömlek içerir. Ayrıca, yakındaki zeytin ağaçlarından kül ve Pasifik Okyanusu’ndan gelen deniz yosununu sırlarına dahil ederek siteyi entegre ediyor. Evin oturduğu arazinin adı başlangıçta Olive Hill idi ve Silverman, evin Pasifik Okyanusu görünecek şekilde yönlendirildiğini belirtiyor. Maya Revival konutu, beton çok pahalı olduğu için kil bloklar kullanılarak inşa edildiğinden, basit bir malzeme bağlantısı var. Silverman bina hakkında “Bu büyük bir kazan” diyor.

Sanatçılar, yalnızca binanın yaratıcılarının fırtınalı ilişkisiyle değil, aynı zamanda mekanların tuhaflıklarıyla da ilgilenmek zorunda kaldılar. Tavan yükseklikleri sıkışıktan hacimliye değişir, bazı odalar ışık alırken diğerleri gölgelidir. Silverman, “Birçok yönden cömert ve birçok yönden zorlayıcı” diyor. “Bir müzede problemli özelliklerden kurtulurlar.”

Bu zorluklar, sergiyi düello yapan kişilikler, stiller ve zaman dilimleri içinde çerçevelendirerek sergiye bir dereceye kadar dram katıyor.

“Bizi şaşırtan şeylerden biri, işin ev tarafından ne kadar memnuniyetle karşılandığıydı. Onu garip bir şekilde emdi. Çatışabilir ve savaşabilirdi, ”diyor Bonnet. “İşe yaramasaydı ilginç olurdu.”