Bay Area Sanat Sahnesinin Ölümüyle İlgili Söylentiler Çok Abartılı

bu New York Times geçenlerde San Francisco sanat sahnesini ölü ilan ettiçoğunlukla öyle görünüyor, çünkü iki büyük galeri (biri San Francisco’da değil Palo Alto’da) – Pace ve Gagos galerileri – Los Angeles’a gidiyor.

Tepkilerin bir kısmı, sürelerinin dolduğunu bilmeyen ve bunu sahte bir trend parçası olarak gören sanatçılardan rahatsız oldu. Carolina Miranda, bir sanat eleştirmeni Los Angeles zamanları, tweetlendi Duşta hıçkıra hıçkıra ağlayan bir adamın gifinde, “Ama California, Gagosian’ın bilimkurguyu terk etmesinden sağ çıkabilir mi?” Sanat tarihçisi Tyler Green, rahatsız olmaktan çok öfkeli görünüyordu ve buna “NYT sanat bölümünün şimdiye kadar yayınladığı en aptalca hikayeler” Sanatçı ve sanat yazarı Sarah Hotchkiss, Bay Area’daki sayısız sonbahar sanat gösterisinde “” başlıklı bir parçayla karşılık verdi.Görsel Sanat Sahnemizin Ölüm Raporları Çok Abartılı” Makaleyi ele alan birkaç Bay Area sanatçısı ve küratörle konuştum, Yayının sanata pazar odaklı yaklaşımını temsil eden Adam Nagourney ve Robin Pogrebin tarafından kaleme alındı.

Carlos Villa gösterisinin eş küratörlüğünü yapan Trisha Lagaso Goldberg Çarpışan Dünyalar Asya Sanat Müzesi’nde, makaleyi “hiçbir şey burger” olarak tanımlıyor.

“Ben de ‘Ciddi misin? Tüm LA uzun gölgesiyle bizi tekrar mı trollüyorsun?’” dedi ve her iki yazarın da Beyaz olduğuna ve ikisinin de Körfez Bölgesi’nde yaşamadığına dikkat çeken Lagaso Goldberg. “Makale bağırıyor [Diego] nehir ve [Kehinde] Wiley ve [Ansel] Adams, ama aynı zamanda Manuel Neri ve Kathy Acker ve Dewey Crumpler ve Bernice Bing ve elbette Carlos Villa da var – bu tarihler burayı güçlendiriyor. Burada bir aktivizm ve örgütlenme mirasımız var.”

Lagaso Goldberg, Bay Area küratörlerinin bu mirası kabul etmeye çalıştıklarını ekledi ve San Jose Sanat Müzesi’nde Lauren Schell Dickens, Asya Sanat Müzesi’nde Abby Chen, Aleesa Alexander ve Marci Kwon’dan bahsetti. Asyalı Amerikan Sanat Girişimi Cantor Müzesi’nde ve Eungie Joo ve Jovanna Venegas, San Francisco Modern Sanat Müzesi’nde.

Berkeley Sanat Müzesi ve Pasifik Film Arşivi (BAMPFA) direktörü Julie Rodrigues Widholm, meslektaşlarıyla birlikte bir fotoğrafını yayınladı. Instagram yanıtı“Birçoğumuz sanat dünyasında önemli, iyi ve değerli olan her şeyin ölçüsü olarak beyaz ataerkil kapitalizme karşı çalışıyoruz, bu nedenle Gagosian veya Pace’in varlığının veya yokluğunun geçmişteki bir topluluğu oluşturmadığını veya bozmadığını biliyoruz. onlarca yıldır önemli işler yapıyor.”

Widholm, BAMPFA’nın tüm topluluğa hizmet etmek istediğini söylüyor ve şu anki sergiden alıntı yapıyor: Geri Alma Zamanı: Sanat ve Hapsedilme TarihleriÖrnek olarak.

“[The exhibition] acil sosyal sorunları ele alır ve Berkeley’in sosyal adalet tarihi ile uyumludur. Sanatçıların çoğu renkli sanatçılar” dedi. “Programımızı değiştiriyoruz, böylece Doğu Körfezi gibi görünüyor, hissediyor ve davranıyoruz.”

Catherine Clark, onun sahibi isimsiz galeriNYT parçasını “sorumsuz”, “az araştırılmış” ve “yorgun” olarak nitelendirdi.

“Ben oldum [living] Burada neredeyse 32 yıldır” dedi. “Kelimenin tam anlamıyla, hikaye asla değişmez. Burada inanılmaz derecede zengin ve canlı bir sanat ortamımız var ve öleceğimizin söylenmesine içerliyorum.”

Clark, bu canlılığın örneklerini her gün gördüğünü, kadın sanatçılara ve yakın zamanda sanatçıya verilen Headlands Center’daki yeni bir sanatçı gibi sanatçı rezidanslarına güçlü destek verdiğini söylüyor. Arleene Correa ValensiyaErtelenmiş Eylem Çocukluk Çağı Gelişleri (DACA) alıcısı.

Clark’ın temsil ettiği iki sanatçı, Stephanie Syjuco ve Ana Teresa Fernandez, çalışmalarını San Francisco Güzel Sanatlar Müzeleri tarafından Svane Aile Vakfı’ndan 1 milyon dolarlık bir hibe ile satın alan 30 kişi arasındaydı. Bu, NYT makalesinin önümüzdeki ay San Francisco Çağdaş Sanat Enstitüsü’nün (ICA SF) açılışıyla birlikte bahsettiği olumlu bir şeydi.

ICA SF’nin direktörü Alison Gass, enstitünün sadece bir yıl içinde açılmasını hazırlayan destekleyici sanat topluluğuna (“zengin bir ekosistem” olarak tanımlıyor) teşekkür ediyor. Ekim ayındaki açılış sergisi Jeffrey Gibson’ın başlıklı sergisi olacak. Bu Yanan Dünya.

Griff Williams, bir sanatçı ve yönetmen Galeri 161993’te açılan, NYT parçasının bir versiyonunu birkaç yılda bir okuduğunu söylüyor. Ona göre sanat piyasası ve sanat topluluğu arasındaki kopukluğun altını çiziyor.

“Dünyanın Gagosluları sanat dünyasını Merrill Lynch’in Ana Caddeyi temsil etmesinden daha fazla temsil etmiyor” dedi. “İki mega satıcı ayrıldı ve biri San Francisco’da bile olmadığı için San Francisco’nun acı çektiği fikri aptalca.”

Williams belgeseli birlikte yönetti Onlara Burada Olduğumuzu Söyle Keelan Williams ile Sadie Barnette, Alicia McCarthy, Amy Franceschini ve diğerleri gibi Bay Area sanatçıları hakkında. Daha az ticari bir yol izleyen Griff Williams, Bay Area topluluğunun sıkı sıkıya bağlı olduğunu düşünüyor, ancak sanatçıların kısmen yüksek kiralar nedeniyle her türlü stres altında olduğuna şüphe yok.

Ron Saunders, kurucularından bir sanatçı 3.9 Sanat Kolektifi San Francisco’daki Siyah sanatçılar için, bazen insanların birkaç arkadaşı gibi Bay Area’yı terk etmesi gerektiğini anlıyor. Sam VernonBard Koleji’nde öğretmenlik yapmaya giden ve Rodney Ewingşimdi bir New York galerisi tarafından temsil ediliyor.

Bir sanatçı olan Cristo Oropeza, San Francisco’da yaşamanın maliyeti sanatçıların iş yapmasını zorlaştırıyor, diyor. galeri sahibive San Francisco Modern Sanat Müzesi’nde (SFMOMA) kıdemli program görevlisi.

“Sorun, yaratıcılığa izin verecek fiziksel bir alana sahip olmamak” dedi. “Gördüğüm acı bir gerçek.” Williams’ın makale hakkındaki görüşünü paylaşıyor: “Gagosian’ın ilerlemesine rağmen, bir topluluk olarak kendimize benzemiyoruz. Birbirimiz için ortaya çıkıyoruz.”

Bunu yapan sanatçılara bir örnek olarak Oropeza, SFMOMA’nın en son çalışmalarından bahsediyor. Sabun Kutusu Derbisi Nisan içinde. Sanatçılar 1970’lerin ortalarından beri etkinliğe katılıyor. Kendi benzersiz araçlarını yapıyorlar – geçmiş örnekler arasında bir kuğu, muz ve bir deniz yaratığı var – ve yokuş aşağı yarışıyorlar.

“O gün sanatçıların sesi bir dişi aslanın kükremesiydi” dedi. “Gürültülüydü ve derindi ve mesaj ‘Hala sizin için buradayız’ idi.”

Lagaso Goldberg, insanların büyük bir müzede bir Filipinli Amerikalı tarafından yapılan ilk sergi olan Villa’nın sergisi gibi sanat görmek için San Francisco’ya geldiklerini söylüyor. için bir jüri üyesi olarak Murphy ve Cadogan Çağdaş Sanat Ödülleriyüksek kalibreli ve titiz bir çalışma gördüğünü ekliyor.

“San Francisco’da iyi bir sanat eseri yokmuş gibi botlarımda titremiyorum” dedi. “Bana buradaki sanat camiasının acı çektiğinden bahsetme – bu doğru değil.”