Ánima Correa, Hunter Shaw Güzel Sanatlar’da

Bir zamanlar aşılmaz bir gizem olarak görülen denizin dibi, artık pek çok kişinin giderek artan bir şekilde elektroniğe bağımlı hale gelen aşırı nüfuslu bir dünyanın son sınırı olarak tanımladığı şey haline geldi. Yüzbinlerce millik özel sektöre ait denizaltı internet kabloları dünyanın dört bir yanında görünmeden kıvrılırken bile, deniz yatağı, çevresel etkiye rağmen elektrikli arabalara güç sağlamak için nadir bulunan mineralleri çıkaran ülkeler ve şirketler için haritalandırılıyor ve paylaştırılıyor. Bu tür temaları hareket noktası olarak alan Ánima Correa’nın buradaki kişisel sergisi, teknoloji, gözetleme ve deniz altı keşifleriyle ilgili daha geniş sosyal ve antropojenik sorunları incelemek için deniz hayvanları, yapay altyapı ve kişisel geçmişinin yönleri arasındaki ilişkileri ele alıyor.

Teknoloji şirketlerinin deniz tabanındaki internet kablolarından ilham alan üç heykel, Tekrarlayıcı 01, Tekrarlayıcı 02Ve Tekrarlayıcı 032023’ün tamamı, duvardan duvara uzanıyor, galerinin merkezini çaprazlıyor ve izleyicileri etraflarında gezinmeye zorluyor. Elektrik kabloları, deniz yosunu ve devre kartlarıyla sarılmış, kaygan yüzeyleri sanki sudan yeni çıkmış gibi ıslak ve parlak görünüyor. Bu üçlü parça, görünmez ağlara elle tutulur bir biçim vererek, normalde su altında kalacak olan şeyi görünür bir yere yerleştiriyor.

Benzer şekilde çatışmacı, kafadanbacaklı gözlerinin on küçük resmi, izleniyor olmanın ürkütücü duygularını aktarıyor. Basın açıklamasına göre, bu dizinin itici gücünün bir parçası olan “Spejitx’ler” (Little Mirrors), 2021–, sanatçının, babasının Şili’den göçü, biyofizikçi olarak incelediği Humboldt kalamarının göçü ve yaratığın sinir hücresi uyarıları ile fiber optik kablolar arasındaki benzerlikler arasındaki ezoterik bağlantıları fark etmesiydi. . Correa’nın heykelleri, normalde görülemeyecek şeyleri ortaya çıkarıyorsa, bu resimler kamuflajın koruyucu gücünü kutluyor. Keten üzerine yağ ve modelleme macunu ile uygulanan bu ürünler, kalamarın dinamik olarak renk değiştirerek ortamlarına uyum sağlamasına olanak tanıyan kromatoforlara atıfta bulunarak, çeşitli yüksek anahtar paletlere sahiptir. Her bir gözün içinde, kamera merceği gibi insan yapımı gözetleme ve kontrol teknolojilerini çağrıştıran parlak bir motif vardır. Espejito VIII: Kesinti (Little Mirror VIII: Switch) veya bir polis aracının ışık çubuğu Espejito IX: Dişlerimi Gıcırdatmak, her ikisi de 2023. Pürüzsüz bir şekilde boyanmış oküler iç kısmı çevreleyen kabuklu dokular, onları başka dünyalara açılan portallar gibi gösteriyor. Tüm bu fantastik cihazlar, sanki hayvanlar biyonik melezlermiş gibi, bakışlarımızı insanlığın zararlı faaliyetlerine sessiz bir şekilde yansıtan biyonik melezlermiş gibi bir araya geliyor.

— Annabel Osberg